Ankara'da şehiriçi ulaşımımı neredeyse sadece otostopla sağlamamdan ötürü pek çok hikayem var kısa kısa. Bir kaçını paylaşayım dedim.

• -  Uzun kır saçlı bir abi almıştı bu sefer ve elimde bahar şenliği için hazırlanmış çıtlar (uçurtma için), darbuka vardı. Atladım ön koltuğa Ümitköy'den Bilkent'e doğru yola çıktık. Ama sadece Bilkent köprüde bırakacaktı beni;

- Ooo hayırdır darbuka falan?
- Bahar şenlikleri başladı ya orada çalar eğleniriz.
- Oh, biz de Ankara Üni'deyken güzel geçerdi şenlikler, sonra rektörü osursa bile protesto ettiğimizden attılar sonunda okuldan.
- Eee bitmedi mi okul?
- Yok sonra Anadolu Üni'de gazeteciliği bitirdim.
- Süpermiş.
- Saolasın, ne yapacaksınız bugün okulda? Sadece darbuka çalıp mı eğleneceksiniz?
- Ya işte çıtalarla uçurtma falan yaparız, bi de ucuz şarap alırız ooh mis, deme keyfimize.
- Ünide biz de hep ucuz şarap içerdik, sonra paranın .mına koduk, pahalı şarap içiyoruz.
- Abi sen kaç yaşındasın ya?
- Kaç gösteriyorum?
- 30 civarı.
- (gözleri parladı) Valla mı lan? Nereye istiyorsan bırakıyorum seni! Tabi ki şaka, şurada bırakacağım.

• Aynı mahallede oturup, aynı okulda okuduğum bir arkadaşla yine her zamanki yerimizde mevzilendik.Bir su arabası durdu;

- Ya siz böyle her gün her gün nereye gidiyorsunuz?
- Okula, Kızılay'a, Tunalı'ya
- Nişanlı falan mısınız siz?
- Yok abi çıkmaya bile yeni başladık.
- Haa, şimdi nereye?
- Bilkent.
- Lan Çayyolun'a sipariş var yoksa bırakırdım.
- Saolasın abi, başka zaman işallah.
- Benim aslında Golfüm var, bi gün onunla gezelim ya, kafa adama benziyorsun. İşten çıktığım bi gün alırım seni gezeriz.
- ...
- Müzikle falan uğraşıyor musun?
- İşte kendimce bateri, darbuka, bendir falan çalıyorum, vurmalılar yani.
- Süper ben de gitar çalıyorum, müzik yapalım bir gün.
- Olur.
- Numaranı versene.

Numara alış verişinden sonra adamı bir daha hiç görmedim.

• Yine uzunca beklemelerimden bir tanesiydi. 20 dk kadar hiç bir araç durmadı. Sonrasında yaşıtım sayılabilecek bir kız yanaştı;

- Ya paran yoksa dolmuş parası verebilirim.
- (cebimden para ve ego kartımı çıkarıp) Teşekkür ederim, param ve kartım var ben sırf otostop çekmeyi sevdiğimden bekliyorum.
- Peki sen bilirsin.

5 dakika sonra Porsch Cayenne S yanaştı, arabaya binerken son bir kez kıza baktım ama bizim tarafa bakmıyordu, umarım görmüştür.

• Yine Ümitköy-Bilkent arası bir bekleyiş. Ümitköy'de Galeria'nın önünde kısa bir bekleyişin ardından iki kokoş ve neşeli teyze aldı;

- Ne tarafa gidiyorsunuz?
- Bilkent'e, arkadaşımıza gidiyoruz, gün yapıyoruz da biz.
- Beni de Bilkent'e bırakır mısınız?
- Tabii ki.

Yolda aralarında epeyce konuşup eğlendiler, arada bir de bana okulumla ilgili sorular sordular. Sonra tam onların gitmesi gereken yere vardık, ben ineyim dediğimde ise;

- Ay bırakalım canım okuluna kadar, ne olacak.
- Yok teşekkür ederim, şuradan bir otostop daha okuldayım zaten.
- Yok yok bırakırız. Görüyor musun Necla, ne terbiyeli yetiştirmiş ailesi.
- Ay evet evet maşallah maşallah. Allah zihin açıklığı versin yavrum.
- Teşekkürler.

Tamam durumun garip olduğunu kabul ediyorum ama çok eğlenceli insanlardı, hem de bölümümün önüne kadar bıraktılar.

Aslında daha bir sürü eğlenceli anı var ama üşendim yazmaya, aklıma geldikçe belki daha da yazarım. Bu yazı da Paris için yaptığım 3 saatlik hazırlıktan (couchsurfingten insan arama, güzergahları belirleme, otostop çekilebilecek noktaları ayarlama) sonra aklıma geldi. Umarım onu da buraya yazabilir, otostop anılarıma eklerim.

Tekrar bir otostop planıyla karşınızdayız efendim. Bu sefer ki istikamet Münih! Orada bir gün geçirdikten sonra Strasbourg. Orada arkadaşı yakalayabilirsek onunla bir ya da iki gün geçirdikten sonra asıl istikametimiz olan Paris! Fikir Dayı'dan çıktı (Dayı = Ramis). Ben de atlayınca 2 Ocak'a randevulaştık ve kırdık kafayı gidiyoruz. Hava umarım çok soğuk olmaz. Dortmund'a gittiğimizden daha az tedirginim. Sonuçta 1000 km'lik tecrübem var. Münih ve Strazburg'ta arkadaşlar var ama Paris konusunda emin değiliz, couchsurfing'ten yardım alabiliriz. Henüz kararlaştırmadık.

Couchsurfing dünyanın başına gelmiş en güzel şeylerden birisi.Ademoğullarından biri couchsurfing için "kapitalizmin yapamadığını yapıp dünyayı ufacık hale getirdi ve zararsız bir şekilde" ya da benzeri bir cümle sarfetmiş site hakkında. Yerinde tespit. Basitçe couchsurfing size dünyanın her yerinde arkadaşın varmış gibi işliyor. Mesela buradan kalkıp Portofino'ya gitmek isteyip te hem arkadaş ziyeret etmek hem de başını sokacak yer edinme konusunda yardımcı oluyor bu site. Daha önce gitmediğiniz herhangi bir yere giderken bu siteye başvuruyorsunuz, evi müsait olan kişi sizi ağırlıyor. Bir arkadaşınıza gider gibi gidiyorsunuz. Sadece konaklamak için kullanmanız biraz kaba olur, dolayısıyla arkadaşınıza gittiğinizde nasıl davranırsanız (beraber vakti geçirmek, beraber yemek pişirmek, sohbet etmek, şehri beraber gezmek, film izlemek vs) yaparsanız siteyi tam amacıyla kullanmış olursunuz. Derdiniz sadece başınızı sokacak bir yer bulmak olmamalı, yeni insanlar tanımak, yeni paylaşımlarda bulunmak olmalı. Eğer öyle olursa tadından yenmez.

Asıl amacı bu şekilde kullanmak olsa da aynı şehirde yaşayan site kullanıcıları aralarında ufak tefek etkinlikler düzenliyorlar. Sinema geceleri, yemek pişirme toplantıları, konserlere beraber gitme, parti vs bunlara örnek olarak gösterilebilir. İnternet üzerinden gerçek hayatta nasıl sosyalleşilir diye merak eden varsa en güzel cevaplardan birisi bu olacaktır.

Buradan bana ulaşabiliyorsunuz.

Konumuza dönersek, 2 Ocak'ta vuracağız kendimizi yola. Bu sefer de Paris fatihi olarak yazsın tarih bizi, hadi bakayım.

Yazın da İspanya'ya gitsek otostopla..

Şans dileyin, ihtiyacımız olabilir.

Yare yareee..

İçim içime sığmaz vaziyetteyim sayın okuyucu. Birkaç gün önce saçları zaten doğal dreadlock (rasta) haline gelmeye başlamış bir arkadaşı yoğun ısrarlarım sonucu rastaladım. Yaptığım ilk işimdi, hep kendime yaptım bunca vakit ve artık sıra başka insanlara gelmişti. Kendimden çok fazla emin olmamakla birlikte ilk tığ darbesini vurdum, sonrası zaten geldi. Saçları düzgün ayırarak başladık ve verdik tığın gözüne. Tabii ki balmumuymuş bokmuş püsürmüş kullanmadık. El ile ilmek ilmek işledik. Biraz geç başladığımızdan dolayı yarım bırakıp gece uyuduk. Ertesi gün kalkıp kahvaltıyı yaptıktan sonra (saat 18.00 suları) tekrar devam ettik. Parmak uçlarım artık acımaya başlamıştı ama karşımda ortaya çıkan eseri gördükçe gaza gelip yılmadan devam ettim. İkinci günün şafağında (saat 7 suları) artık tamamlanmıştı. Işıl ışıl parlıyordu otuz tane dread. Lafı uzatmadan bir kaç tane fotoğraf koyayım da ortalık şenlensin ortaaam ya.

ZAZ - Je Veux

Çok tatlı lan.