Gitmeme saatler kaldı. Böyle olmamalıydı son saatlerde.Bir süre dışarıda takıldıktan sonra arkadaşı AŞTİ'ye bırakmak üzre arabaya atladık. Arkadaşı yolcu ettikten sonra rotamız bizim evin o taraftı.- Kahve mi şarap mı?- Bana ikisi de uyar.- Ya vaktin varsa, şaraplanasın varsa şarap içelim, zaten şurda sayılı saatlerim kalmış.- Tamam şarap uyar.Saat 00:00'ı geçmiş, açık alkol büfesi bulmak gerek. Bi kaç yere uğradıktan sonra sonunda...

Çok zaman oldu değil mi? Yazacak çok şey olup, üşenmek ve internete olan bağlılığın azalması sebebi ile blog yazmak amacıyla epeydir klavye başına geçmedim. E ne oldu da yazdım bunu o zaman? Gidiyorum. Ciddi ciddi gidiyorum. Aylardır beklediğim vizenin çıkması, arkadaşları son bi kez ziyaret etmek, çanta hazırlamak, annemin hergün ağlaması, evde hiç bir ricamın kırılmaması, "naapcam ben şimdi?" diye kara kara düşünmek işlerin...

Sanırım beni, verdiğim değerin karşılığını görememekten daha mutsuz eden bişey olam...