Blogta ağlama duvarına döndü ama napiim.Zamanında msn sıpeysime yazdığım şu iki yazı dikkatimi çekti."Zamanında demiştim ilerde başkasıyla evlensemde çocuklarıma anlatacağım birisin die, düşünüyorumda değişen bişey yok hala başka birisi olsa bile anlatıcam seni kızıma dicem böle böle biri vardı, uzaktaydı korktum cesur biri değildim şu an onun genlerini taşımıosan benim korkaklıım dicem. Bilsin. Bende hıyarlıımı biliim. Var içimde...

"Vay efendim ben gençliğimde şunları şunları yaptım" desen de yetmiyormuş. Tamam biz de annemizin dizi dibinde büyümedik, 15'li yaşlarda başlayıp ne kadar "çılgınlık" varsa yaptık. 2-3 yıl punk yaşadık, sokaklarda pinekledik, sinyal ve otostop çektik, tanımadığımız insanlarda yattık kalktık, türlü badireler atlattık, kırdık-döktük, içtik-dağıttık, çok gezdik çok gördük. Hepsi tamam ancak ne kadar yaşarsan yaşa yetmiyormuş.Sanki...

Memleket… Herkeste farklı bir his uyandırır. Nedense bende hep bi gerilim, bi karmaşa, tantana hissi uyandırıyor. Kütahya’nın Tavşanlı ilçesi. Öyle ilçe deyip geçmemek gerek, zamanında termik ve linyit elektrik santralleri varken çok göç almış. O santraller hala var ama hem özelleştirildi hem de tam kapasite çalışmıyor dolayısıyla işçi nüfusu azaldı ama Tavşanlı hala kalabalık. Nüfus 66000. Tamam, her yerde insanları...