Tam dört yıl dört saat önce şunu yazmışım. Vay be! İyi ki doğdun yufkayureklikelgobekli.blogspot.com.
Yalnız haklıymışım "Ya zaten buna benzer blogmuş, günlükmüş falan bana hep dramatik gelir. Yok mu anlatacak kimsen, git onlara anlat neyin varsa. (...) Yine de insan buraya bişeyler yazarken yalnızmış hissine kapılıyor."
5 Comments
yazarken yanlızmışsın hissine kapıl. fakat unutmaki yayınladıktan sonra aynı durum söz konusu değil. okurken kalabalık oluyoruz biz:)))
nice senelere...
blog iyidir candır dotluktur..
iyi ki doğmuş blogun..
nice senelere..
Teşekkürler ^_^
İşte o yalnızlık hissi insana yazdırıyor.
Blogunuzun 4. Yılı kutlu olsun :)
Teşekkürler Aslı Hanım. Ayrıca sanırım yalnızlık hissiyle yazıp, yazdıkça da yalnızlaşıyoruz. İçinden çıkılmaz bir paradoks.
Yorum Gönder