Kendimce

John Lennon üstadımızın Imagine şarkısını illaki bir yerlerden duymuşsunuzdur ya da ilgilisinizdir Lennon abimize ve dinlemişsinizdir o şarkısını. Şarkıyı kulaklarınızda hissedin şu an ya da açın bilgisayarınızdan bi dinleyin, sizde de böyle bi hüzün, biraz sitem, biraz acı hissetiriyor mu? Bana hissettiriyor. "Keşke" diyor musunuz dinlerken?

O bahsedilen dünya düzeni hep ütopyam oldu böyle bir düzenin mümkün olduğunu idrak ettiğimden beri. Çocukken sosyalisttik. Eylemler yaptık, gazeteler sattık, bildiriler dağıttık, afişler astık.. Sonra bu böyle mümkün değil boşa kürek çekiyoruz diyerek vazgeçtik. Lakin o sistem hakkında da kafa yormaya devam ettik. Kendi kanaatim sosyalizmin iyi bir yönetim şekli olmadığıdır. Tamam şu anki demokrasiden yahut liberalizmden, kapitalizmden çok çok iyi bir yönetim şeklidir. Ancak benim ütopyam giderek anarşizme kaymıştır.

Hani anarşizm derken "kıralım, dökelim, kaos yaratalım"dan ziyade nacizane düşüncem "eğer ben bir insansam ve özgürlüğümün haddini biliyorsam ve herkesi kendimle eşit görüyor, kimse benden üstün ya da alçak değidir" diyebiliyorsam benim koyun gibi güdülmeye de ihtiyacım yoktur diye düşünüyorum.

Bu kanıya da köy yaşantılarını inceleyerek vardım. Mesela bir köyde yönetim olmasa da tarlalar hepberaber sürülüyor, bir komşu diğerinin işine koşuyor yani imece usulü bir yaşam söz konusu. Bu anarşizm değil midir? Tabi yerel yönetimin kattığı hiç birşey yok mudur? Tabiki vardır ancak normal yaşam sürecinde orada pek hissedilmez diye düşünüyorum.

Sosyalizmi neden sevmediğime gelince. Tamam sosyalizmde halk eşittir, herşey devlete aittir ve herkes devlete çalışır ve yaşamak için gereken nafakasını devlet sağlar. Buraya kadar gayet güzel. Yalnız, devletin başındakiler de insan ve iallaki insna olmanın getirdiği egoları var ve bir yerden sonra bu gücü kendileri için kullanmaya başlıyorlar ve caanım sosyalizm monarşiye benzer bir hal almaya başlıyor. Tek farkı babadan oğula geçmeyip, halkın istediği birisine geçmesi.

Sonra düşündüm yine dedim dünyadaki tüm tarih kitapları yakılsa, sanal alemdeki tüm tarih bilgileri silinse ve hiç kimse tarih hakkında konuşmasa dünyadaki tüm halklar kardeş olur mu diye. Çok mantıklı geldi bu çözüm. Hiç bir ırk, daha bir tane bireyini bile bizzat tanımadan başka bir ırktan nefret etmez sanki!? Eder mi? Bence etmez. Mesela herhangi bir Türk milliyetçisi bir insanı alın karşınıza hiç bir Ermeni ya da Yunan tanıdığı var mıymış sorun. Bir çoğunun cevabı "hayır" olacaktır ama kitaplardan, sanal alemden, büyüklerinden onlardan nefret etmesi gerektiğini!? öğrenmiştir.

Sonra bu fikrimi annemle paylaştım. Her ne kadar okul eğitimini çok almamış olsa da kendisini yetiştirmiş bir kadındır. Annemin cevabı: "Hiç birşey değişmez" oldu. Çok şaşırdım, bence çok mantıklıydı. "Oğlum hadi daha öncesini bilmeseler bile, bugünden itibaren yazmaya başlarlar, başka kavgalar olur başka anlaşmazlıklar olur yine bir ırk diğerinden nefret eder. İnsanların egosu ve maddiyat yönünden bu kadar hırsı olduğu sürece o plan da hiç birşeye yaramaz" dedi. Haklıydı. Ben insan egolarını atlamıştım. Yaratılışlarından gelen "en" olma hırslarını. En zengin, en güçlü, en soylu vs vs.

Hala olabilir diye düşünüyorum tarihi yok etmenin etkili olabileceğini ama emin değilim.

Nacizane düşüncelerimi aktarmaya çalıştım, yamuluyorsam, eksiğim varsa ya da zırvalıyorsam lütfen söyleyin. Tek amacım öğrenmek :)