Ayaklı çanta gibiyim, bi silkeleseler herşey düşücek üstümden. Bu durum en çok iksreyden geçerken sıkıntı yaratıyo. Yoyo, gözlük (yuvarlak çerçeve, o gün ne renk giyindiysem o renk gözlük) anahtar, kulaklık, telefon (Nokia N-gage, kocaman telefon ama oyun oynamak için bire bir) çakmak, sigara (sigarayı bile çıkarttırıyolar) pantolon zinciri (amaçsız takmıyoz, ucunda kurmalı cep saatim var :). Bunların hepsi cebimden çıkıyo. Bazen kendimi Maske gibi hissediyorum, bi filminde onun da cebi kara delik gibi herşey çıkıyodu. Tabi bunları çıkarırken görevli insanın bakışlarını da görmeniz lazım. Gözleri büyüyo resmen.
Nedense yanımda çanta olsa da hepsi cebimde duruyo. Güvensiz miyim neyim. Zaten o kadar doldurduktan sonra donum da düşüyo kemer de hak getire, çekip duruyorum yürürken.
Önceden, üniye ilk başladığım sıralarda bu durumum daha vahimdi. O sıralar daha bi paçozdum. Ne giyimime ne kendime dikkat ediyodum. Saçlarımı sırf üşenip berbere gitmediğimden omzuma kadar uzatmıştım, yıkanmıyodum, sadece kıçımı kapatmak için kıyafet giyiyodum. Bi gömleğim vardı, büyük gelen. Onun ceplerine elime ne geçerse koyuyodum. Ders notları, walkman (o zamanlar mp3 çalar falan yok) , bisküvi, kalem falan filan. Gömleğin cepleri sarkık tabi sürekli. Bi keresinde arkadaş "abi acıktım ben var mı atıştırmalığın" dediğinde ışık hızında cepten bisküvi çıkarmıştım, ardından "su" demeye kalmadan arka cepten de ufak şişe su (mübala yoktur). Bunun üstüne kahkahayı bastıktan sonra "olm yangında ilk kurtarılacak şeysin, deprem meprem olsa cebinden bi ketıl çıkartır, diğer cebinden de makarna çıkarır anında yemek yaparsın" demişti. Adam haklı ya, üstümde bi insana 3 günlük yetecek eğlence malzemesi var :) N-gage ve yoyo. N-gage'de 15 kadar oyun, 120 kadar müzik var ve saolsun benim emektar dostumdur.
Ha bu arada bu yuvarlak gözlükleri satma işine geri döndük (Adem efendiye ayıp etmedik umarım) Eğer varsa ilginiz, "arıyoz bulamıyoz" diyosanız geçin irtibata. Ankara'dayız efendim ama nereye derseniz yollarız da.
Yorum Gönder