Vazgeçişlerimi düşündüm geçenlerde. Acaba nelerden geçmişim bugüne kadar diye. Bu vazgeçişler ilk önce ana rahminden geçişle başladı sanırım. Dünyanın en rahat ve güvenli yeri. Biberonumdan vazgeçtim çocukken, sonra kardeşimin de gelişiyle anne ve babamı tek başıma sahiplenmekten geçtim. Okula başladım oyunlarımdan, sabah uykularımdan vazgeçtim. Yaşım ilerledi, aşık oldum, huzurumdan geçtim.Şehir değiştirdim, arkadaşlarımdan geçtim (birkaç kez). Okul değiştirdim düzenimden, özel okula gittim paramdan geçtim. Sokağa vurdum kendimi, punk oldum, evimden geçtim. Uzunca bir süre sonra sokaklardan da vazgeçtim (sanırım en zor vazgeçişimdi). Ülke değiştirdim anadan, vatandan, her şeyden geçtim. Toparladım sonra, alıştım. Ancak olduğum insan olmaktan vazgeçmeye başladım. Önce hoşgörümden vazgeçirttiler zorla sonra anlayışımdan (bunları tekrar kazanmam lazım). Aylar önce ot ve bilumum uyuşturuculardan geçtim, bir ay önce ise et yemekten. Sigaradan vazgeçişimin ise 2. haftasındayım. Kararlıyım, sırada alkol var ama ona biraz daha vakit var, acelem yok.
Hayallerim bana kalsın, bağımlılıklarımdan ve dünyalıklarımdan geçerim ben.
Yorum Gönder