Hasan vardı bir aralar Ankara'da, bağlamasında tek teli, çatallı sesi, poşette yarım karpuzu. Daraldığımızda giderdik yanına iki şişe köpek öldüren ile. O çalardı tek telli bağlamasıyla, biz de eşlik ederdik türküye. Söverdi gelenin geçenin gelmişine, geçmişine. 

Samimiydi Hasan, sevdiğini de, sevmediğini de olduğu gibi dile getirirdim, tepesi atarsa söverdi, canı isterse parasını, sigarasını, şa

rabını paylaşırdı. Muhabbetini hiç esirgemezdi. Herkesin yoldaşıydı. Kendi halinde Yüksel'de okulun önünde otururdu. Söylenirdi kendi kendine kimse olmayınca yanında. Birileri varsa da ona anlatırdı derdini.

Birkaç yıl önce Kumrular'da soğuktan donmuş buldular bir kış günü, inanın dedem öldüğünde o kadar üzülmemiştim. Okulun önü Hasan'sızdı artık, benim kadar üzülen özleyen olmuştur mutlaka Hasan'ı. Hasan'ın sağlığında Ankara'da olanların da mutlaka en az bir tane Hasan ile ilgili anısı olmuştur.

Nur içinde yatsın...

*Flört'ün ilk albümünden Onun Adı Hasan şarkısını bulup açın Hasan'ın hatrına, hep bizim Hasan gelir aklıma o şarkıda.


3 Comments

Adsız dedi ki...

Güzel şarkı imiş,öyküsü de.

yufkayureklikelgobekli dedi ki...

Teşekkürler, aslnda şarkı ona yazılmamış ama o geliyor aklıma hep.

Adsız dedi ki...

Emleeee
amaaaan hasan ölmüş ya Laa :((
nur içinde yatsın

Blogger tarafından desteklenmektedir.