Free Hugs

Sevgililer gününü tüm Viyana halkıyla beraber kutladım arkadaş! Free Hugs'ı mutlaka bir yerlerden duymuşsunuzdur. Beleş kucak. Aslına bakarsanız birisine sarılmaktan öte bir şey. Başka birisine, tanımasanız bile kucağınızı açabileceğinizin hayata geçmiş halidir Free Hugs. İnsanların birbirinin yüzüne bakmaktan bile aciz olduğu zamanda sadece gülümsemeniz değil, karşılık beklemeden sarılmanızdır Free Hugs (ulan cümleyi oturtamadım neyse) yani anlatmaya çalıştığım hakkaten güzel bişeydir Free Hugs. İşte böyle bir etkinlikteydim bugün.

Bu da en meşhur Free Hugs vidyosu:




Fikir anası Sofia idi, couchsurfingten. Etkinliği görür görmez Talha çocuğa haber ettim, ne zamandır böyle bişey bekliyordu zaten. Benim dersim olduğundan dolayı biraz geç katıldım. Ders biter bitmez koştura koştura gittim Stephansplatz'a. Talha çocuk eve gitmiş, o da oradan gelecekti. Bir kaç arkadaşı da peşimize takıp gittik meydana.

- Sofiaaaa.
- Bilaaaal.
- Başka kağıdın var mı?
- Bunu alabilirsin ya da kendin şunlardan birine yazabilirsin.
- Tamam bunu alıyorum.

İlk kucaklaştığım Sofia oldu, sonrasında diğer pankart tutanlarla kucaklaşıp başladık insanlara gülümsemeye. Sonrasında da Talha çocuk belirdi. İnsanlar biraz .ekingen, biraz anlamsız, biraz neşeyle bakıyorlardı. Yine de her türlü tepkiye hazır vaziyette "Free Huuugsss, Gratis Umarmungeeenn" diye bağırdık etrafta. İlgi yoğun denecek kadar vardı. İnsanları bir anlığına da olsa gülümsetsem yetecekti ve başardım. Bir çok insana sarıldım, inanılmaz bir deneyimdi. Gözleri kızarmış bi adam vardı, beni görünce gülümsedi, sıkıca sarıldı ve ardından "danke" deyip uzaklaştı. Sanırım biraz da olsa keyiflenmişti. Yaşlı bir teyzeye gösterdim kağıdı;

- O ne?
- Beleş kucak, sarılmak tamamen beleş.
- Eğer istersen tabii ki sarılabilirsin

Çok tatlı bi yaşlı teyzeydi, giderken arkasına gülümseyerek bakıyordu. Başarmıştım işte, asıl yapmak istediğim buydu. Dönüşte bana çikolata almış onu verdi.

- Buyur, bu bana sarıldığın için.
- Çok teşekkür ederim ama bu beleş, vermek zorunda değilsiniz.
- Yok yok al, ben teşekkür ederim.

Olabildiğince yaşlılara sarılmaya çalıştım, diğerlerinden daha çok ihtiyaçları var bence ve gerçekten mutlu oluyorlar. Bir kaç kez gezmeye gelen öğrenci gruplarının arasında kaldık, toplu sarılmalar gerçekleşti, boğulacaktım ama neşeliydi piçler. öhöm neyse kabalaşmayalım. Üç kızın arkamdan saldırısını da diğer arkadaş önledi, koşturarak geliyorlar, Mert eğer "abi arkana bak geliyorlar" demeseydi yere yığarlardı. Başka bi abla da "bugün kimseye sarılmamıştım" dedi.

Saat 6'yı geçene kadar insanlara sarıldık. Epeyce üşüdük ama değdi.

Ve tekrar teşekkürler couchsurfing, teşekkürler Sofia