Mutluluk paylaştıkça artar da peki ya mutsuzluk? Paylaştıkça azalır mı mutsuzluk? Mutsuzluk kiminle paylaşılır? Nasıl paylaşılır? Ben sevdiğim kişiyle paylaşmam mutsuzluğumu. Öyle yapınca ya mutsuzluğum ona geçerse. Enerjim yeterince düşük zaten, onunda enerjisini düşürmeyeyim.
Ne yapsak yerine gelir ki bu keyifsizlik (hala mutsuzluk demeyi kendime yediremiyorum)? Sınavlar keyif kaçırıyor, insanlar keyif kaçırıyor, hava keyif kaçırıyor (gerçi kar yağmaya başladı, daha güzel), sorumluluk/sorumsuzluklar keyif kaçırıyor. Aslına bakarsan enerjimin düzeyinden dolayı ne olsa yere seriyor beni. Resmen tutunacak dalım yokmuş gibi hissediyorum. Ailemi görmem lazım artık.
Sadece uzakta olmakla bile çok eksik hissediyorum kendimi, ailesini kaybedenleri düşünemiyorum bile. Daha büyük bir yalnızlık düşünemiyorum. Kardeşsizlikten daha büyük bir arkadaşsızlık da düşünemiyorum. Düşünsenize en yakın arkadaşınıza kardeşim diyorsunuz zaten. Kardeşe nasıl bir duygu beslediğini sen hesap et. Kardeşinin nasıl bir nimet olduğunu var sen hayal et.
Neyse kapanışı da Zardanadam'la yapalım. Rüzgar bana her ne kadar mutlusun dese de hala önümü kaplayan sisi aralayamıyorum.
Yorum Gönder